Geplaatst in “Hèt Café presenteert Wervershoof” #4. Uitgegeven in de lente van 2021

De Andijkse Mies (27) is een creatief talent. Altijd al geweest. Tekenen en schilderen zijn haar op het lijf geschreven. Het najagen van een carrière in de kunstwereld lag voor de hand. Mies denkt er anders over. Zij heeft niets met geld en succes en ziet het als hobby. Simpel en stressloos leven is wat zij ambieert. Een kunst op zich.
Als kleuter zei ze al: “Ik word kunstschilder”. Toch koos ze na een loopbaan vol onafgemaakte scholen voor een baan in de tulpen. Laagdrempelig en eenvoudig. Het liep zo, maar als ze terugkijkt ziet ze zelf dat het precies is zoals het moet zijn. Het had wel wat voeten in aarde. 

Spijbelende gothic
Ze is een lastige puber. Als 12-jarig meisje gaat ze naar het RSG in Enkhuizen, met een Atheneum advies op zak. Ze kan goed leren, maar heeft daar helemaal geen zin in.  Ze zit er vaker niet dan wel. 
Mies: “Veel dingen interesseren me, maar wat me niet interesseert wil ik ook niet leren. Dan keer ik in mezelf en zet ik me af tegen alles om me heen. De eerste drie jaren gingen nog wel. Ik was toen best wel een tutje met hoge hakjes. Dat paste niet bij me. De alto’s die op school rondliepen vond ik interessant. Zij droegen ’t shirts met bandnamen erop. Die zocht ik op en zo kwam ik bij de heavy metal en hardrock terecht. Ik ging me ook zo kleden en werd ‘gothic’. Veel zwart en donker. Ik vond aansluiting bij een groepje mede gothics, maar was wel de meest extreme qua spijbelen enzo. Als ik terugkijk, snap ik niet waarom ik zo deed.”

Suske en Wiske
Geen land mee te bezeilen, zo is Mies. Lastig voor vader en moeder Reus. Ze spreken wel met haar, maar Mies blokkeert. Ze voelt zich onbegrepen en wordt steeds rebelser. Haar overgangsbewijs van 3 naar 4 vwo is voldoende om naar het mbo te gaan. Een nieuwe omgeving zal haar goed doen. Ze begint op het Media College aan de opleiding Grafische Vormgeving. Maar ook dan spijbelt ze veel.
“Ik was totaal niet sociaal en zat in mijn eigen bubbel. Leren ging niet. Ik tekende en schilderde liever op mijn eigen manier. Op school moest ik van alles, dat gaf veel stress. Thuis was ik best gelukkig. Ik schilderde met olieverf, las Suske en Wiske en zat urenlang te gamen op mijn slaapkamer.” 

Dagdromen in de tulpen
Ze is nog 17 als de leerplichtambtenaar haar vrijstelt van leerplicht. Ook hij ziet in dat ze het beste aan het werk kan gaan. Mies vindt een baan bij Tulpenkwekerij Edwin de Wit in Andijk. Eerst alleen voor de winter, zomers werkt ze in de bloemkolen bij haar vader. Later gaat ze er fulltime aan de slag. Het voelt als een bevrijding, ze knapt snel op. Bollen planten, pioenrozen plukken, tulpen koppen, bollen pellen. Niet hoogdravend, weinig uitdagend, maar juist dat vindt ze heerlijk. 
“Er is niemand die op mijn vingers kijkt of aan mijn kop zeurt. Simpel en stressloos. Veel collega’s zijn Pools, veel gesprekken voeren we niet. Ik kan de hele dag met mijn eigen gedachten zijn. Lekker werken en dagdromen.”

Einzelgänger
Via haar eerste vriendje komt ze in de Hoornse scène terecht. Ze maakt kennis met het kroegleven en voelt zich enorm thuis tussen de muzikanten en het artistieke publiek. Daar kan ze opgaan in de massa. Alleen, maar toch samen. “Ik ging vaak in mijn eentje naar de kroeg. Ik heb wel graag mensen om me heen maar hoefde zo met niemand rekening te houden. En ik kwam altijd wel bekenden tegen.” 
Als haar verkering uit raakt, gaat het een tijdje mis. De verleiding om te veel te drinken is groot. Het is haar vader die haar steeds weer opraapt en terugzet op eigen benen. Als ze opnieuw verliefd wordt, gaat het beter. Ook een einzelgänger heeft liefde nodig.

“Mensen zeggen: daar moet
je echt iets mee doen,
maar ik doe er toch al iets mee?!”

Perfectionist
Ze gaat meer schilderen, in haar eigen appartement in Hoorn. Kiest voor het verfijnde werk en daagt zichzelf uit. Puur voor Mies.
“Ik heb een heel opgeruimd karakter, maar kan slecht met stress omgaan. Dat verstoort mijn blije gedachten. Daarom werk ik niet in opdracht. In mijn tekenwerk ben ik heel perfectionistisch. Niet snel tevreden en daardoor werk ik traag. Als ik voor een ander zou tekenen komt er weer druk op te staan. Dat wil ik niet. Ik moet niets moeten. Veel mensen vinden dat jammer, noemen me een groot talent. Dan zeggen ze: ‘daar moet je echt iets mee doen’. Maar hee, ik doe er toch al iets mee?!”

Levensecht en magisch
Mies blijft er nuchter onder. Talent of niet, ze doet het gewoon graag. Ze kan er zo heerlijk bij wegdromen. Pretentieloos, stressloos. “En ik vind mezelf helemaal niet zo creatief. Ik teken vooral heel realistisch, van plaatjes af. Surrealistisch of magisch realistisch tekenen is veel lastiger. Zoals Salvador Dali. Dat wil ik wel graag leren.”
Ze volgt lessen bij Ankie van Lier in Wervershoof. Daar leert ze met pastelkrijt en potlood te tekenen. Een techniek waarmee ze een levensechte Morgan Freeman op het doek toverde. Een knap staaltje dagdromerij.

Kermisliefde
Na een nieuwe relatiebreuk en een jaartje vrijgezelligheid, ontmoet Mies haar huidige liefde Rick Zwaan (42) tijdens de Wervershoofse kermis van 2018. De Wervershover zit al jaren in de vriendengroep van haar zus Loes, maar Mies was vooral op Hoorn gericht. Ze raakt op kermisdinsdag laat met hem aan de praat. Het vonkt. Als de taxi al is besteld en het einde van het feest nadert, besluit ze hem in een opwelling vol op de mond te zoenen. “Het is nu of nooit, dacht ik. Ik zou hem niet snel weer tegenkomen.” (tekst loopt door onder foto)

Alleen samen
Inmiddels woont Mies halve weken bij Rick in Wervershoof en halve weken in Hoorn. Het leeftijdsverschil van 15 jaar speelt geen rol. Ze heeft haar soulmate gevonden. “Rick is heel rustig en kalm. Hij laat me ontzettend vrij. Als ik alleen naar de kroeg wil, dan maakt hij daar geen punt van. Hij laat me gewoon zijn wie ik ben. Maar de wildebras is wel verdwenen hoor. We zijn zo naar elkaar toegegroeid dat ik nu het liefste bij hem ben. Ook als Corona er niet zou zijn. Natuurlijk missen we de speciaalbiertjes in Hèt Café, maar dat komt straks wel weer. Daar maak ik me niet druk over.”

Simpel en stressloos
Simpel en stressloos. Zo is ook hun leven samen. Mies concludeert dat dit haar kernwaarden in het leven zijn. Een stukje duurzaamheid hoort daarbij. Ze eet geen rund en varken, alleen biologische kip of vis. Een rijbewijs heeft ze niet. Vindt ze niet nodig, ook een beetje eng en bovendien, ze is dol op het openbaar vervoer. Ze heeft niks met dure dingen en een hekel aan winkelen. Ze houdt van comfortabel en zonder poespas. Beslist geen gothic meer voor haar. Duurzaam leven doet ze niet bewust, het gaat vanzelf. Het past bij haar kernwaarden.

Basic en sober
De appel valt niet ver van de boom, ziet ze nu. “Mijn vader en de andere Reuzen leven ook heel basic en sober. Het zijn rustige mensen die zich niet zo druk maken en met weinig tevreden zijn. Dat herken ik wel. Mijn zus Loes is veel ambitieuzer. Dat bewonder ik in haar. Ik zou het nooit kunnen, maar ik mis het ook niet.”

Niet gehinderd door wat de maatschappij voorschrijft, volgt Mies haar eigen pad. Ze is geen kunstenaar tegen wil en dank, maar verstaat de kunst van eenvoudig leven. In haar werk, haar creativiteit en bij Rick. Sober, stressloos en schathemeltje rijk.