Jos Kolenberg is een graag geziene gast in ons dorp. Het liefst zien we hem met gitaar op een podium. En zelf ziet hij dat ook het liefst. Uit z’n dak gaan, zijn favoriete muziek spelend. 

Zelfstandig computerprogrammeur is Jos. Webapplicaties veelal voor het mkb. Voor een archeologiebedrijf in Den Bosch maak ik een app voor de vondsten die ze doen om het te categoriseren m.b.v. de telefoon. Fotootje maken, wat kernwoorden erbij zetten en klaar is kees. Gemak dient de mens. Die telefoon heeft een heleboel dingen stukken makkelijker gemaakt. Ook maak ik urenregistratie apps voor wat lokale bedrijven. “Ik heb ook in loondienst gewerkt hiervoor omdat ik toch wat vastigheid wilde. Full time muzikant is moeilijk. Ik zou het graag willen maar het is ook moeilijk om concessies te doen. Muziek is emotie en dat kan ik niet uitschakelen. Die vastigheid vond ik in het begin prettig maar later miste ik het vrije leven wel. Sinds januari 2019 sta ik op eigen benen. Eén been is gereserveerd voor de muziek, het andere been is voor het programmeren. Ik geef nog gitaarles en speel met verschillende bands zo nu en dan in den lande”.

“In de muziek is plezier heilig. Als je dat niet hebt dan moet je stoppen. Dat heb ik nodig en dat straal je dan ook uit. Uit je dak gaan op het podium is het mooist wat er is. Als je uit je dak gaat op het podium neemt het publiek dat over. Zo bezorg je deze mensen een fantastisch optreden”. (tekst loopt onder de foto door)

“We speelden laatst in The Shack in Oude Meer met Pearl Jamming. Het bijzondere is dat het in de middle of nowhere staat en dat er altijd volk komt. Deze tent heeft een reputatie dat het altijd goed is wat er staat. Het is niet groot maar de mensen die er komen en die het organiseren zijn altijd enthousiast. Wereldtent!”

Jos woont in Enkhuizen en heeft het daar naar zijn zin. Hij woont in de binnenstad en houdt van de reuring. “Alles is binnen handbereik. Er is veel qua horeca en dus een hoop te doen. Ook in de wintermaanden. Dan zijn de toeristen weg en dan is het ook weer anders en dat maakt het divers. En ik vind het een mooi stadje. Ik ben wel een echte Wervershover en ik mis het bij vlagen wel maar ik vind het belangrijk voor me om wat anders te voelen, mezelf te ontwikkelen. Het idee staat me trouwens wel aan om ooit terug te keren naar mijn geboorte grond.”

Nieuw Zeeland is het mooiste land waar hij tot nu toe geweest is. Niet dat het wat met z’n innerlijk doet maar de rust en het landschap doet veel. Het is het gevoel wat Jos ervaart. “Je zit 24 uur in een vliegtuig en je bent niet binnen 5 minuten weer thuis. Het gevoel dat je helemaal weg bent van alles, telefoon uit. Dat doet echt wat met je. Het is vergelijkbaar met een westers land wat ontwikkeling en taal aangaat. maar de mentaliteit is absoluut niet westers en dat beviel wel. Het is allemaal wat relaxter, minder gehaast.”

Ik vraag ‘m naar zijn favoriete muziek-  album. “Ja, daar vraag je wat. Ik denk toch dat het ‘Abbey Road’ is. En dat is eigenlijk niet om het album maar om het grotere geheel van The Beatles. Het is natuurlijk absurd dat dat bij elkaar gekomen is. Van daar uit gezien van wat het betekent zo’n band voor de hele muziekgeschiedenis is dat natuurlijk een enorme impact. Paul McMartney is multi-instrumentalist en alleen als bassist en zanger al fenomenaal, een op zichzelf staand icoon. En daarnaast staat een John Lennon, minder multi maar wel een onwijs talent en samen schreven ze vrachten met prachtige nummers. Dan ben je er wel denk je dan. En dan komt George Harrison nog om de hoek kijken die de mooiste liedjes heeft geschreven vind ik. Die ging net even verder met de meer uitgesponnen liedjes. Ringo Starr was de minst beste maar zorgde er wel voor dat de band bij elkaar bleef zolang het duurde. Qua album vind ik ‘The Southern Harmony and Musical Companion’ van The Black Crowes net zo goed maar de impact van deze langspeler is natuurlijk stukken minder. Vandaar ‘Abbey Road’.”

“Ik heb het al 15 jaar over The Beatles, The Black Crowes en Led Zeppelin. Ik vraag me wel eens af of dit niet vernieuwd gaat worden voor mij. Maar dat is onmogelijk. Dit is nog nooit geëvenaard voor mij en dat gaat niet gebeuren ook. Als het zo is, dan is het zo. Ik luister heel veel naar andere muziek maar zo groot als deze drie over de volle breedte gaat het niet worden.” 

Jos speelt gitaar en dat weten we ook wel. Als klein beukertje met lange fijne krullen stond ie met nog een aantal knapen met lang haar op het podium. De band heette ‘5 Meter Heer’ en iedereen vond ‘m een schatje. Later speelde hij bas in de hard rock & roll formatie The Hopes. Vanaf toen koos hij er voor om professioneel muzikant te gaan worden en ging er keihard voor werken. Een opleiding om zijn specialiteit als gitarist te vergroten en diverse bands en vele optredens later is hij een stuk beter en ook wijzer geworden. (tekst loopt onder de foto door)

Op de vraag wie zijn favoriete gitarist is volgde een meer dan korte stilte. “Het is weer een open deur maar ik ga toch voor Slash omdat hij een speelstijl hanteert die ik niet beheers. Die andere wereldgitarist, Jimmy Page, komt dichter in de buurt van mijn speelstijl, dat neigt er meer naar. Jimmy Page speelt zo nu en dan slordig en dat red ik ook nog wel een beetje. Slash zag ik laatst en dat heb ik echt nog nooit gezien. Een gitaarsolo van een minuut ofzo wordt al weer eens wat, dan weet je het wel maar Slash speelde een solo van tien minuten die echter helemaal niet verveelde. Hij is zo onwijs virtuoos maar wel smaakvol. Je hoort het meteen als Slash met iemand meedoet zonder dat je het weet. Hij heeft zo z’n eigen stijl, dat pik je er meteen uit. Van Jimmy Page heb ik wel het één en ander uitgezocht maar bij Slash begin ik daar niet aan, dat zit niet in mijn vingers. Guns & Roses is natuurlijk ook gewoon een bizarre band.”

Voor de fitheid loopt Jos zo nu en dan hard. Er staat een marathon op de agenda, die van Rotterdam. “Dan heb ik een stok achter de deur. Ik vind wel dat ik af en toe wat moet doen en een bijkomend voordeel is dat mijn hoofd rust geeft. De eerste minuten denk je nog van alles over waar je mee bezig bent en op een gegeven moment ebt het allemaal weg. Dan ben je lekker gedachteloos aan het rennen. Dat geeft ontspanning, pure ontspanning.”